11# Połączenia miednicy

11# Połączenia miednicy

Ostatnio powtarzaliśmy kości obręczy kończyny dolnej, a że było to już dawno temu to na pewno każdy z Was zdążył otworzyć atlas i przyswoić sobie co nieco. Może jesteście już nawet bardziej do przodu? 😉

Pora na połączenia miednicy.

Jak wiecie utworzona jest ona przez dwie kości miedniczne i kość krzyżową – razem tworzą sprężysty pierścień kostny, który jest niezbędny do przenoszenia obciążenie z tułowia na kończyny dolne.
Wytwarzają dwa stawy: krzyżowo-biodrowe z tyłu i spojenie łonowe z przodu. Są to stawy płaskie.

UWAGA: do dzisiejszego tematu obowiązkowo otwierasz swój atlas 🙂

Symphysis pubica czyli jak pamiętacie spojenie łonowe, w którym powierzchnie spojeniowe  łączą się krążkiem międzyłonowym (discus interpubicus). Między gałęziami dolnymi kości łonowych znajduje się kąt podłonowy (Angelus subpubicus).
Zbieżny przebieg gałęzi kulszowych oraz gałęzi dolnych kości łonowych tworzą łuk łonowy (arcus pubis).
Spojenie łonowe jest wzmocnione dwoma więzadłami. Pierwsze z nich rozpięte jest między guzkami łonowymi i stanowi górną warstwę spojenia – jest to więzadło łonowe górne (ligamentum pubicum superius). Drugie zaś jest zrośnięte z krążkiem międzyłonowym i rozpięte od gałęzi dolnej jednej kości łonowej do drugiej i mówimy tutaj o więzadle łonowym łukowatym(ligamentum arcuatum pubis).

Kolejnym połączeniem jest staw krzyżowo-biodrowy (articulatio sacroiliaca), który utworzony jest przez powierzchnie kształtem przypominające ucho (powierzchnie uchowate kości krzyżowej i kości biodrowej). Co ciekawe chrząstka stawowa pokrywająca powierzchnie uchate kości krzyżowej jest dwa razy grubsza niż kości biodrowej.

Jego podporę stanowią  więzadła:

  1. Więzadło krzyżowo-biodrowe brzuszne (ligamenta sacroiliaca ventralia)/inaczej więzadlo krzyżowo-biodrowe przednie, które jest jednym ze słabszych więzadeł tej okolicy. Stanowi zgrubienie przedniej i dolnej części torebki stawowej. Stabilizuje staw od przodu.
  2. Więzadło krzyżowo-biodrowe grzbietowe (ligamenta sacroiliaca dorsalia)/inaczej więzadło krzyżowo-biodrowe tylne, których górne włókna noszą nazwę więzadła krzyżowo biodrowego grzbietowego krótkiego (*dorsalne breve), a dolna część, która biegnie bardziej stromo i powierzchownie – więzadło krzyżowo-biodrowe grzbietowe długie(* dorsalae longum). Przebiega ono nad więzadłem międzykostnym od grzebienia krzyżowego bocznego na wysokości S3 i S4 do kolca biodrowego tylnego górnego i wargi wewnętrznej grzebienia biodrowego.
  3. Więzadło krzyżowo-biodrowe międzykostne (ligamenta sacroiliaca interossea) jest podstawową strukturą stabilizującą obręcz biodrową od tyłu. Silne lig. Sacroiliaca interossea tworzą głębokie pęczki włókien skierowane przyśrodkowo, bezpośrednio do tyłu od stawu. Pęczki te przyczepiają się między guzowatością biodrową a guzowatością krzyżową i są całkowicie przykryte przez więzadła krzyżowo-biodrowe grzbietowe .
  4. Więzadło biodrowo-lędźwiowe (ligamentum iliolumbale) stabilizuje staw od tyłu tak jak staw 2 i 3. Jego pasmo włókniste rozpoczyna się na wyrostkach poprzecznych 4 i 5 kręgu L. Mniejsza część z nich kończy się na tylnej części grzebienia biodrowego, a większa przyczepia się na powierzchni wewnętrznej talerza kości biodrowej i powierzchni górnej części bocznych kości krzyżowej.

Będąc w temacie omówimy też więzadła łączące kośći krzyżową z kością kulszową:

  1. Więzadło krzyżowo-guzowe (ligamentum sacrotuberale) – biegną od obu kolców biodrowych tylnych, kości krzyżowej i gorneych kręgów guzicznych do brzegu przyśrodkowego guza kulszowego. Stabilizuje oba stawy krzyżowo-biodrowe oraz zapobiegają nadmiernemu pochyleniu miednicy ku tyłowi, poza oś poprzeczną.
  2. Więzadło krzyżowo-kolcowe (ligamentum sacrospinale) – biegnie od kości krzyżowej i kręgów guzicznych do kolca kulszowego. Razem z więzadłem krzyżowo guzowym pełni rolę stabilizatora i zapobiegacza tyłopochyleniu miednicy.
    Te dwa więzadła zamykają miednicę i przekształcają wcięcia kulszowe w otwór kulszowy większy i mniejszy, przez które przechodzą mięśnie, naczynia i nerwy.
  3. Błona zasłonowa (membrana obturatoria) i więzadło pachwinowe (ligamentum inguinale)

Membrana obturatoria to łącznotkankowa przegroda, która zamyka otwór zasłoniony i służy za miejsce przyczepu dwóch mięśni. Których bystrzaki? 🙂 Odpowiedź zostawcie w komentarzu.

Więzadło pachwinowe stanowi połączenie pomiędzy guzkiem łonowym a kolcem biodrowym przednim górnym. Na ciele widnieje jako bruzda pachwinowa (sulcus inguinalis).

Korzystając z okazji wspomnimy jeszcze o zróżnicowaniu osobniczym – u kobiet miednica jest szersza i większa, a z kolei u mężczyzn – wyższa, węższa i bardziej masywna.

Kolejny temat planowo po niedzieli, wiosna idzie to i zdrowie wróciło, więc koniec długich przerw w lekcjach. A póki co atlasy w dłoń i do powtórek marsz! 😉

Zanim zaczniemy lekcje z mięśniami kończyny dolnej polecamy Wam fiszki anatomiczne, które są doskonałą formą powtórki materiału. Wersje fizyczne fiszek możecie nabyć w naszym sklepie internetowym:  www.anatomicznefiszki.pl 

________
Źródło zdjęcia głównego: http://en.clipdealer.com/video/media/1343022

www.anatomicznefiszki.pl

3 Comment responses

  1. Avatar
    22 marca, 2015

    mięśnie: zasłaniacz wewnętrzny i zasłaniacz zewnętrzny

    Reply

  2. Avatar
    27 marca, 2015

    Jest możliwość żeby uzupełnić temat o ryciny/filmy? Właśnie to było fajne że można spojrzeń na dany obiekt inaczej niż jest on pokazany w posiadanym atlasie.

    Reply

  3. Avatar
    30 marca, 2015

    Golo, zawsze kiedy to jest możliwe dołączamy filmy i ryciny. Jak są same marnej jakości/mało obrazowe to wolimy nie wstawiać nic. Przy kolejnych tematach powinno być lepiej 🙂

    Reply

Kliknij tutaj, aby anulować odpowiadanie.

Leave a comment