Mówiąc o mięśniach podpotylicznych mówimy o czterech małych strukturach: mięsień skośny głowy górny, mięsień prosty tylny mniejszy głowy, mięsień prosty tylny większy głowy i mięsień skośny głowy dolny.

Już w tytule zaznaczyliśmy ich niemałe znaczenie. Poznajcie się bliżej:

• wywołują ruch w bardzo niewielkim, minimalnym zakresie. Iniciują ruch kiwnięcia głowy na „tak” lub potrząśnięcia na „nie”. Dodatkowo dzięki nim można wykonać delikatny ruch okrężny. Jako grupa odpowiedzialne są za wykonywanie ruchu retrakcji.
• pełnią bardzo istotną funkcję proprioceptywną, tak jak wszystkie mięśnie głębokie kręgosłupa. Działają jak receptory ruchu głowy. Z czego to wynika? Mięśnie podpotyliczne posiadają liczne jednostki ruchowe oraz mechanoreceptory, które dostarczają informacje dotyczące kąta położenia głowy. No i co ważne są gęsto unerwionymi mięśniami.
• są bardzo blisko związane z funkcjonowaniem mięśni okoruchowych oraz z prioprioceptorami ucha wewnętrznego – pomagają nam w zorientowaniu się w przestrzeni. Dane płynące z mięśni okoruchowych oraz układu przedsionkowego zapewniają CUN niezbędne wskazówki do określenia położenia głowy w przestrzeni oraz jej relacji pomiędzy linią horyzontu
• mają ogromne znaczenie w organizacji naszych ogólnych wzorców ruchowych
• przy zespole wysunięcia głowy w przód mamy do czynienia ze skróconymi mięśniami podpotylicznymi, co w konsekwencji ze względu na ich długotrwałe przeciążenie doprowadza do bólów głowy, szumów usznych czy utrzymującej się sztywności.Na koniec jako ciekawostkę dodam, że przeprowadzano już eksperymenty, które umożliwiają wyłączenie mięśni podpotylicznych poprzez podanie znieczulenia miejscowego. Przy znieczuleniu obustronnym osoby poddane badaniu podczas poruszania się sprawiają wrażenie bycia pod wpływem alkoholu. Przy znieczuleniu jednej strony taka osoba ma wrażenie przechylania się w jednym kierunku.Przy kolejnej okazji pokażemy Wam sposób pracy z tym rejonem ciała. Również w formie autoterapii.

Bibliografia: Integracja Strukturalna John Smith